Coaching

(aut. Joseph O’Connor)

Coaching można definiować na wiele sposobów. Esencją coachingu jest pomoc osobie korzystającej z coachingu w zmianie, jakiej sobie życzy, i w podążaniu tam, gdzie podążać pragnie. Coaching na wielu poziomach wspiera tę osobę w stawaniu się tym, kim pragnie być i wykorzystaniu całego potencjału, jaki posiada.

• Coaching buduje świadomość,
• Zwiększa możliwości wyboru i prowadzi do zmian.
• Uwalnia potencjał i maksymalizuje wydajność.
• Zamiast nauczać Coaching pomaga osobie z niego korzystającej uczyć się.

Coaching tradycyjnie jest kojarzony ze sportem. Każdy znaczący sportowiec ma swojego coacha. W ciągu ostatnich pięciu lat coaching stał się dostępny także w innych obszarach, w biznesie i w każdym aspekcie życia, nie tylko w sporcie. Obecnie jest już całkowicie naturalne, że ktoś spotyka się z coachem, który pomaga mu osiągnąć cele, jakie przed sobą stawia w życiu i w pracy.

Powszechne uznanie dla coachingu zaczęło się dzięki ważnej książce Timothy Gallweya, ‘The Inner Game of Tennis’ (“Wewnętrzna gra w tenisa”) opublikowanej w latach siedemdziesiątych. Choć Gallwey z zawodu był coachem tenisa, zastosował idee coachingu sportowego w sposób znacznie szerszy, dzięki czemu znalazły zastosowanie powszechne. Zachował najważniejszy aspekt coachingu sportowego: pomoc osobie korzystającej z coachingu w osiągnięciu najlepszej sprawności w sposób nie oceniający. Tim Gallwey napisał następne książki o wewnętrznej grze – gdzie prawdziwymi przeciwnikami nie są konkurenci, ale nasze własne ograniczenia i słabości. Wewnętrzną grę rozgrywa się, aby przekroczyć nawyki mentalne, które utrudniają osiągnięcie najwyższej sprawności.

Coaching jest partnerską relacją pomiędzy coachem i klientem.
Coach pomaga klientowi osiągać najwyższy poziom osobisty i generować rezultaty, jakich pragnie w życiu osobistym i zawodowym. Coaching dba, aby klient najpełniej realizował się, uczył i rozwijał w sposób, w jaki pragnie to robić.
Coach nie musi być ekspertem w dziedzinie, w której pracuje jego klient.

Oto definicja coachingu przyjęta przez Międzynarodową federację Coachingu – ICF (International Coaching Federation)

• Coachowie wyznają wspólną filozofię i realizują wspólne cele.
• Coaching pomaga osobom i organizacjom rozwijać się szybciej i osiągać bardziej satysfakcjonujące rezultaty.
• Coaching skupia się na celach, które wybiera klient.
• Coaching jest dopasowany do indywidualnych potrzeb klienta.
• Coaching wyłania rozwiązania i strategie ze strony klienta.
• Coachowie dają świeże spojrzenie.
• Coaching pomaga klientom budować swoją naturalną moc.
• Coaching zaczyna się od założenia, że klient jest kreatywny i zasobny (ma potrzebne zdolności i umiejętności)
• Coaching zaczyna się od założenia, że klient pracuje, aby osiągnąć rezultaty, jakich oczekuje.
• Siła coachingu wynika z więzi pomiędzy coachem i klientem.

 

Warto zauważyć różnicę pomiędzy coachingiem i pojęciami podobnymi:

Mentoring
O mentoringu mówimy wtedy, gdy starszy kolega, postrzegany jako mający większą wiedzę i szersze horyzonty, udziela rad i stanowi wzór do naśladowania. Mentoring obejmuje także dyskusje, które nie muszą dotyczyć pracy. Mentor dzięki dużemu doświadczeniu zawodowemu w dziedzinie pracy klienta jest także jego opiekunem.

Zarówno mentoring, jak i coaching zajmują się głównie osiągnięciami obecnymi i przyszłymi.

Doradztwo
Doradztwo polega na pracy z klientem, który odczuwa dyskomfort i nie jest usatysfakcjonowany swoim życiem. poszukuje przewodnictwa i rady. Doradca dostarcza pomocy polegającej na rozwiązywaniu problemu klienta.

Terapia
Terapia polega na pracy z klientem, który potrzebuje usunięcia symptomów psychologicznych lub fizycznych. Klient potrzebuje uzdrowienia emocjonalnego i uleczenia cierpienia psychicznego.

Powodem, dla którego klient zgłasza się na terapię lub do doradcy, jest chęć pozbycia się cierpienia lub dyskomfortu, a nie potrzeba osiągnięcia wyznaczonych sobie celów. Coaching nie jest leczeniem. Jest tworzeniem. Terapia i doradztwo, znacznie częściej niż coaching, obejmują zrozumienie i pracę z przeszłymi doświadczeniami.

Trening
Trening jest procesem polegającym na uzyskiwaniu wiedzy, umiejętności i zdolności poprzez studiowanie, doświadczenie lub nauczanie. Trener z definicji jest ekspertem, a trening służy uzyskaniu konkretnych umiejętności i natychmiastowych rezultatów. Trening jest współpracą jednej osoby z wieloma.

Konsulting
Konsultant tworzy ekspertyzy i rozwiązuje problemy biznesowe, albo też rozwija firmę jako całość. Konsultant zajmuje się ogólną organizacją lub też jej konkretnymi elementami. Nie zajmuje się pojedynczymi osobami. Konsultanci wpływają na pojedyncze osoby tylko w sposób pośredni.

Nauczanie
Nauczanie przekazuje wiedzę od nauczyciela do studenta. Nauczyciel wie coś, czego nie wie uczeń. W coachingu sytuacja jest odwrotna. To klient jest ekspertem i to klient zna odpowiedzi, a nie coach. Coach zna pytania

Czym jest coaching prowokatywny?

Najprościej – coaching prowokatywny jest diabelnie skuteczną metodą pracy z klientem, odkrytą i rozwiniętą przez Franka Farrelly’ego.

Kluczem do coachingu prowokatywnego jest zespół trzech elementów, które MUSZĄ  wystąpić JEDNOCZEŚNIE:

• humor
• prowokacja (stawianie wyzwań)
• ciepło, życzliwość

Brak któregokolwiek z nich sprawia, że coaching przestaje być prowokatywnym!

Styl prowokatywny opiera się na przekonaniu, że człowiek jest silny – silniejszy niż się pozornie wydaje. Osoba, która obserwuje sesję prowokatywną może mieć wrażenie, że coach przekracza wszelkie granice, w rzeczywistości – jest zupełnie inaczej. Coach słowami, lub zachowaniem dokładanie odzwierciedla to, co sam o sobie myśli klient, a ten – w końcu czuje się zrozumiany.

Coach  prowokator stawia przed klientem wyzwania, ale robi to w niezwykle ciepły i przyjacielski sposób, z dużą dawką humoru. Wyśmiewanie problemu jest skutecznym lekarstwem, a okrężne drogi prowadzą do celu. Coach często stosuje przejaskrawienie, wyolbrzymienie, czasem zachowuje się jak błazen, innym razem jak przerażony, zakompleksiony terapeuta… Nigdy nie rozumie klienta, klient musi przekonywać coacha, że w ogóle ma problem.

Bardzo ważnym elementem stylu prowokatywnego jest zaufanie intuicji oraz  pierwszemu wrażeniu. W coachingu prowokatywnym nie można skrzywdzić klienta (pod warunkiem zachowania trzech fundamentalnych zasad – humoru, prowokacji oraz życzliwości), zatem wszystkie naturalne reakcje coacha  często są kluczem do szybkiej przemiany coachowanego. Efektem sesji prowokatywnej może być:  zmiana (klient protestuje i podejmuje decyzję o zmianie) lub akceptacja rzeczywistości taką jaka jest. Oba rozwiązania są korzystne. Czasem reakcja może być opóźniona. Klient po sesji może wyjść poirytowany, z poczuciem braku jakiegokolwiek postępu – jest to dość typowe. Należy wówczas wykazać się cierpliwością zanim nastąpi moment przełomowy, choć nie zawsze musi być on spektakularny,

Coaching prowokatywny, mimo że tak różny od podejścia tradycyjnego, prowadzi dokładnie do tych samych celów – rozwoju oraz efektywnego rozwiązania problemów klienta, które często nie mogły być rozwiązane w tradycyjny sposób.

Coaching jest pracą indywidualną odbywającą się bezposrednio pomiedzy klientem i coachem. Można je uzupełnić o rozmowy telefoniczne, korespondencję e-mail, zadania do samodzielnego wykonania pomiędzy sesjami.

Coaching odbywa sie w cyklach trwajacych od kilku tygodni do kilku miesięcy. Czas trwania każdego cyklu jest ustalany na początku pracy.

Ostatnio wiekszego znaczenia nabiera mozliwość pracy on-line poprzez Internet za posrednictwem systemów takich jak np. SKYPE. Możliwy jest wtedy coaching na rzeczywiście dużą odległość, jednak pierwsze sesje powinny odbyć się ‘na żywo’.

 

 

materiały opracowane przez: METamorfoza , dostępne na stronie

http://www.metamorfoza.pl/

 

 

 

• poprz.
• nast.